FranKenStein

บทนำ

ครืน ครืน

เสียงฟ้าร้องดังกระหึ่ม เป็นสัญญาณเตือนถึงพายุฝนที่ตกในไม่ช้านี้..

เปรี้ยง! ซ่าาา

บนหุบเขา มีปราศาทหลังโตอยู่ แต่ไร้ซึ่งคนอาศัยมานับร้อยปี ก็มีชายหนุ่มเดินมาช้าๆพร้อมสัมภาระต่างๆ เนื้อตัวสะบักสะบอมไปด้วยดินโคลนและบาดแผล เป็นใครคงเดาได้ว่าชายคนนี้เกิดอุบัติเหตุระหว่างการเดินทาง

เอี้ยดด

"สัวสดี มีใครอยู่ไหมครับ!?"

ตะโกนหาผู้อาศัยที่อยู่ภายใน แต่ไร้ซึ่งคำตอบที่จะได้ยิน เขาไม่มีทางเลือกจึงขอบุกรุกพื้นที่เข้าไปทันที

แกร้ก! กริก กริก ฝุ่บ!

เสียงไฟแช็คเสียดสีกันจนเกิดประกายไฟ ชายหนุ่มเอามันวนไปรอบๆตัว มองหาเทียนไข ไม่ก็อะไรก็ได้ที่จะจุดไฟให้มีแสงมากพอจะเห็นปราศาททั้งหลัง

'ที่นีคงพอใช้ได้.. ไม่มีใครอยู่ด้วย'

ชายหนุ่มคิด ก่อนจะเดินสำรวจปราสาททั้งหลังในวันนั้นอย่างตื่นเต้น ค้นทุกห้องที่เจอว่ามีอะไรบ้างที่พอจะใช้ได้กับการวิจัยบางอย่างที่เขาตั้งหวังว่าจะทำมันให้สำเร็จ

------------------------------------------------

เช้าตรู่วันที่สอง

ชายหนุ่มลุกจากฟูกที่นอนที่หาได้ มองไปรอบๆตัวที่มีแต่พวกอุปกรณ์เคมีฟิสิกศ์ชีวะวิทยาต่างๆนาๆ

"ฮ่าว~"

ชูแขนบิดขี้เกียจ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเตรียมตัวไปอาบน้ำ ทานอาหารเช้า

8นาทีผ่านไป..

"เอาหละ!"

ทานอาหารเสร็จ ก็ไปใส่เสื้อกาวน์ ไปตรงอุปกรณ์นับร้อยๆชิ้นอาทิ แก้วตวง ยูเรก้า ไม่ก็บารอมิเตอร์ เทสารนู่นนี่จนน่าเวียนหัวสำหรับคนธรรมดา ผ่านไปไม่กี่ชม. เขาก็ปรุงสารสำเร็จ

ฟู่~ บุ๋งๆ บุ๋งๆ

"'ร่างกาย'เสร็จแล้ว ที่เหลือก็โปรกแกรม.."

เดินไปหยิบโน๊ตบุค เปิดเครื่องอย่างรวดเร็ว มองฟาไฟล์ที่เขาทำไว้ก่อนหน้านี้มาเปิดดู ก่อนจะเอาไปลงในโปรกแกรม 'FKS' ที่เขาสร้างเองกับมือ ตัวอักษรภาษาต่างๆปรากฏขึ้นเรื่อยๆ เท่าที่ดูคงมีหมดแทบทุกภาษาก็ว่าได้ เขามองแล้วยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ลุ้นระทึกกับผลลัพธ์ที่เขาคาดการณ์ไว้ว่าจะสำเร็จ

'[|                                           1%]'

ข้อมูลกำลังจะสเร็จในอีกเก้าสิบเก้าเปอร์เซ้นต์ มีเวลามากพอที่เขาจะจัดการกับ 'ศพขนาดย่อส่วน' ที่เขาเก็บเอาไว้ในกระเป๋าอีกใบ

"พวกนายทุกตัวจะได้ออกสู่โลกภายนอกในไม่ช้านี้แล้ว.."

หยิบแคปซูลขนาดเล็กกว่าฝ่ามือมาพูด เขารู้ว่าในอีกไม่ช้า 'ศพ' พวกนี้จะต้องกลับมามีชีวิต

"ออกสู่โลกภายนอก แสดงสันดานแท้ของมนุษย์ให้มันรุ้สำนึกกับสิ่งที่มันทำไว้กับฉัน"

กำแคปซูลแน่น สายตาเปลี่ยนไปสิ้นเชิงกับเมื่อกี้ น้ำเสียงแสดงความปวดร้าวและเคียดแค้น...

--------------------------------------------------------------------

เม้นเยอะๆนะ คนแต่งจะได้ไม่ตันและมีกำลังใจแต่ง;w;